Op dit album is een samenwerking te horen tussen een jazztrio bestaande uit Bastian Klein op trompet en bugel, Ronny Graupe op gitaar en David Helm op contrabas en het Hathor Consort opgericht in 2011 door Romina Lischka, bestaande uit drie muzikanten die allen de viola da gamba spelen, Romina Lischka op diskant gamba en zij is artistiek leider, Nicholas Milne op tenor gamba en Irene Klein op bas gamba. Normaliter beweegt hun repertoire zich tussen de renaissance en de barok maar ze werkten ook samen met Dhrupad Fantasia, Dhrupad is de oudste vorm van klassieke muziek in Noord India. Ook werken ze met vocale groepen zoals Le Collegium Vocale Gent o.l.v. Philippe Herreweghe, een Belgisch tintje dus. Een aparte combinatie dit instrumentarium van weleer met de jazzmuziek van nu, de viola da gamba was vooral populair in de 16e en 17e eeuw. Het is een ander instrument dan de viool, het heeft 5 tot 7 snaren en wordt ook niet onder de kin gespeeld vanwege de omvang van het instrument, voor meer informatie verwijs ik eenieder naar het net.

“Het muzikale resultaat van de combinatie van instrumenten van weleer en jazz kan worden omschreven als een geboorte- een geboorte die als een gedachte ontstond in mijn hoofd en die daarin is gegroeid en in de gedachten van de andere muzikanten in verloop der tijd” aldus Bastian Stein in de hoestekst. En het werkt wonderwel deze synthese van het jazzinstrumentarium en de klassieke voorlopers van de viool. De meeste nummers zijn van Bastian Stein behalve “Lumen” en “Jacob” die schreef David Helm en “Zwischen” is van Ronny Graupe. In het openingsnummer “Burton” horen we etherische klanken van Stein’s trompet en de gitaar van Ronny waarna de strijkers subtiel invallen, fraai.

In “27/12”nemen de drie viola da gamba’s het voortouw en gaat het klankbeeld richting kamermuziek. In “2 + 1” wordt er vrijelijk geïmproviseerd zowel door de strijkers als het jazztrio. In het intro van “Lumen” laat Bastian Stein (Heidelberg, 1983) weer horen wat een uitstekende trompettist hij is, hij studeerde behalve aan de Universität für Music in Wenen ook aan de Amsterdamse Hogeschool voor de kunsten, zit er toch nog een Nederlands tintje aan de muziek. In het nummer “Fantasie” speelt de gitaar een belangrijke rol als gangmaker van de rest. “Zwischen” eindigt met een lang aangehouden noot van de strijkers zodat ik de eerste keer dacht dat er iets mis was met de cd, verwarrend. Misschien neigt de muziek teveel richting klassiek voor de gemiddelde jazzliefhebber, maar als je zowel van jazz als van klassiek houdt is dit prima te consumeren, ik vond het uitermate interessant.

Jan van Leersum